Gert van Vliet

Kinderen vieren Poerim Morgen begint in Israël het feest Poerim. Dit feest is begonnen ter herinnering aan de gebeurtenis in de vijfde eeuw voor Christus, nadat Haman een wet had ingesteld om alle Joden te vermoorden in het toenmalige Perzische rijk. Hoewel dit het enige boek in de Bijbel is waarin de Naam van God niet wordt genoemd, heeft dit boek natuurlijk alles met God te maken. Want Diezelfde God had namelijk Zijn Naam verbonden aan de Joden. In de Bijbel vinden we verschillende miraculeuze reddingen, denk aan Mozes die ontkomt aan een kindermoord. De duisternis had het namelijk op hem gemunt, want de satan weet Gods plannen beter dan wij. Denk aan de Israëlieten voor de Rode zee die opgejaagd werden door een ziedende Farao. God had namelijk iets beloofd aan Abraham, Izak en Jacob en Zijn Naam stond daar op het spel. Hij opende de zee en Zijn volk ging er droogvoets doorheen. Denk aan de kindermoord in Bethlehem toen onze Verlosser Jezus uit Nazareth geboren werd. Ook Hij ontkwam

Ik kan het me nog goed herinneren… Ik herinner mezelf zittend naast mijn vader in de kerk, prutsend aan zijn trouwring die door al die jaren vergroeid was met zijn ring, waardoor het onmogelijk was de ring van zijn hand te trekken. Telkens als de dominee het over Israël en de Heere Jezus had werd mijn hart warm. Ik verlangde naar iets wat ik niet wist. Ik ervaarde iets wat ik niet begreep. Het heeft tot mijn vijfentwintigste levensjaar geduurd voordat ik echt tot geloof in Hem kwam en de Bijbel als leidraad ging houden. In de periode toen ik tot geloof kwam en de Heere Jezus erkende als mijn Verlosser, las ik een boek. In het boek stond een foto. Deze foto raakte me diep in mijn hart. Een Nazi soldaat schiet een moeder neer die haar kind in haar armen draagt. Dit was voor mij de ergste vorm van wreedheid. Het beeld en de leed van het Joodse volk raakte me diep. Ik voelde het verlangen om met hen mee te lijden om hun pijn te verlichten. Ik zakte op mijn knieën en bad: “Heere God, dit

Joodse immigranten komen aan in het Beloofde land... Er is een levensgroot verschil in het lezen van de Bijbel met of zonder geloof. ‘Geloof’ brengt het gelezen Woord tot leven in het hart. Toen ik tot ‘geloof’ kwam en God, de Bijbel en Jezus begon na te volgen, kwam ik tot leven. Vragen werden beantwoord en ik zag de Onzichtbare God in actie in mijn leven. Ik begon in te zien dat al de zaken waar ik eerder op vertrouwde, gewoon lucht was. Verhalen over de Israëlieten die door de Rode Zee gingen of Jezus die op het water wandelde begon ik te geloven. Ik dacht het als kind al te geloven, maar dat bleek alleen kennis te zijn geweest en angst om niet naar de hemel te gaan. Het leven met God is een groot avontuur. Ik moet bekennen dat ik er oprecht van geniet. Hoe heerlijk is het dat je verzorgd wordt door God? En in relatie leeft met de Oorsprong van het leven? Het wereldse denken valt dit geloof met alle kracht aan, want daar zit de strijd, zij geloven niet in de realiteit en dat zorgt v

Het is de hoogste tijd om weer eens een blog te schrijven. Mijn laatste blog was getiteld: ‘Vlak voor Jezus wederkomst, zullen veel Protestanten als vanzelf weer terug kruipen in de kooi van Rome.’ Een profetie gegeven door John Bunyan. Tussen de laatste blog en deze blog ben ik alweer tien dagen in Israël geweest en hoop ik over drie weken weer te gaan. Ondanks deze drukte en belevenissen is dit onderwerp nog steeds actueel in mijn hoofd. Ik interesseer me bovenmatig in de geschiedenis. Soms voel ik me verraden en zelfs boos door kennis te nemen van de geschiedenis. Hoe kan het toch dat het Christendom zo vijandig is geweest tegen de Joden, terwijl Paulus zo duidelijk waarschuwt tegen hoogmoed? Hoe kan het toch gebeurt zijn dat Luther zulke antisemitische uitspraken gedaan heeft, die letterlijk uitgevoerd zijn door Hitler gedurende de Kristalnacht? Eén ding weet ik zeker! De Heere Jezus zou het niet zo gedaan hebben. Zijn volgelingen waren liefdevol en recht en predikten de opgestane

“Vlak voor Jezus’ wederkomst, zullen veel protestanten als vanzelf weer terugkruipen in de kooi van Rome.”  (John Bunyan) Profetische woorden van de schrijver van de ‘christenreis’, het bekende boek wat velen tot zegen is geweest. Deze woorden blijken werkelijkheid te worden. Ik schrok me een hoedje toen ik de volgende titel las op een christelijke nieuwswebsite. "Unieke verklaring ruim 500 jaar na pijnlijke kerkscheuring: “Gescheiden optrekken is ongepast” Er is een initiatief op gang geholpen waar men doormiddel van deze verklaring de aanzet wil geven tot het verenigen van de kerk, zodat het weer een algemene katholieke kerk zal worden. Zij beweren in de verklaring dat gescheiden doorgaan ongepast is als we allebei dezelfde ‘Heere’ aanbidden. Op zichzelf is dit geen slecht plan, mits het op de Waarheid gebaseerd is. Wanneer je gelooft in de Heilige Algemene Katholieke Kerk als Lichaam van Christus is dit geen gek idee. Maar is de Rooms Katholieke Kerk wel het Lichaam van de Me

In gesprek met een Ultra Orthodox Joodse man... Twee weken geleden in Antwerpen sprak ik een Ultra Orthodoxe jongeman van begin twintig. Gekleed in het zwart met een witte blouse. Hij had zijn hoed afgedaan en onder zijn hoed bevond zich een zwarte Keppel, wat gebruikelijk is bij de Ultra Orthodoxe Joden. Ik probeer altijd een vragend gesprek te voeren. Ik vind het fijn om meer te weten te komen van de persoon die voor me staat en wat de beweegredenen van deze mensen zijn om bepaalde dingen te doen. We spraken over verschillende onderwerpen. Na verloop van tijd bemerkte ik iets héél interessants. Namelijk dat we allebei vanuit onze Rabbijn spraken. Bijna bij elke vraag die ik vroeg, quote hij de naam van zijn rabbijn en gaf me een antwoord die hij van zijn rabbijn geleerd had. Hij bleek de Vizhnitz rabbijnen te volgen. De eerste Rabbijn van deze rabbinale dynastie heette: Menachem Mendel Hager. De tegenwoordige vertegenwoordiger van deze rabbinale dynastie is Yisraël Yager, wonend in d